Iets schrijven voor de website van Kester; het komt regelmatig in mijn (Martine’s) hoofd op.
Er is zowel veel als niet-veel te schrijven. Veel omdat Kester zijn afwezigheid aandacht verdient (en hij altijd met ons meeloopt) en weinig omdat Kester zijn leven stilstaat. Hij maakt geen nieuwe dingen meer mee. Wij maken geen echt nieuwe dingen meer mee met hem.
Maar Kester is verweven in ons leven, en zijn dood ook …

Leven naast de dood

Een vierdelige documentaire van BNNVARA. De aankondiging zegt genoeg: “Hoe leef je verder als je een kind verliest?”
Ja, hoe doe je dat?
De serie laat zien hoe ingrijpend de rouw om het verlies van een kind is. “Alles is veranderd en zal nooit meer hetzelfde zijn.”
De serie behandelt het ongemak en het taboe op praten over een overleden kind. Want ja, het is de nachtmerrie van iedere ouder: een kind verliezen. Gaan we dat allemaal niet het liefst zoveel mogelijk uit de weg?
We hebben nog maar twee afleveringen gezien. Hiernaar kijken is zowel mooi als intens verdrietig. Bij mij (Martine) stromen de tranen over mijn wangen. Door herkenning, erkenning en droefenis. We kijken de afleveringen op ons eigen zelfgekozen moment. Als we denken dat we het kunnen, als er ruimte voor is.

Ergens hoop ik dat veel mensen naar de serie kijken. Het geeft soms inzichten die ik zelf niet onder woorden kan brengen maar die ik wel herken.
En kan het de gelukkigen onder ons helpen om dat extreem ongemakkelijke (de dood van een kind) een beetje te begrijpen? Wat het doet met een ouder, wat het doet met zussen en broers (groot en klein) en wat het doet met een gezin …

Kester kijkt naar één van zijn favoriete Youtube kanalen, mogelijk deze over de nieuwste Lego sets. Frans keek regelmatig samen met Kester, nu nog steeds……