Zaterdagmiddag 4 oktober; in ’t Pannekoekschip in Groningen wordt het steeds drukker. Steeds meer mensen lopen binnen om samen met ons de 20e (ver)jaardag van Kester te markeren. Groot en klein, jong en oud, uit alle hoeken van het land; niet alleen uit Groningen maar ook uit het midden, westen, oosten en zuiden van Nederland.

Er wordt veel geknuffeld, er zijn bloemen, kaarten en (zelfgemaakte) cadeaus. Frans heet iedereen welkom met een korte speech (zie hieronder), en later op de avond vertelt Ewald Lausberg over het Maggie’s Center Groningen, waar we sinds de start in naam van Kester aan bijdragen.
Na verloop van tijd staat de teller op 77 personen en zijn de pannenkoeken niet aan te slepen. Er wordt genoten van het eten en drinken, er wordt gepraat, gelachen, gehuild, er worden herinneringen opgehaald en vooral: heel veel gepraat over Kester!

Het was ook heel speciaal dat er vrienden en klasgenoten waren van Kester, van zowel de basisschool als de middelbare school. Jonge vrouwen en mannen inmiddels, met wie we herinneringen ophaalden en die vertelden wat Kester voor hen betekend heeft en hoe zijn verlies hen geraakt heeft. Er ontstonden zelfs plannen om over vijf jaar weer samen te komen voor Kester zijn 25e (ver)jaardag! Who knows?

De ‘day after’ op 5 oktober – de geboortedag van Kester – zit de pannenkoekengeur nog in onze kleding, ons hoofd vol van alle indrukken en hangen we op de bank en praten we na. Wat was het mooi, bijzonder en ontroerend. Een initiatief van Esmée dat uitmondde in zoiets indrukwekkends. Zoveel lieve mensen voor Kester en voor ons.
Tegelijkertijd was het ook wrang, want hoe mooi het ook was, het klopte niet: Kester was er niet bij …. Veel liever hadden we gezien dat hij zèlf een bierproeverij of pizza-party had georganiseerd, als 20-jarige student die geen zin had in ouwe lui op z’n feestje. Precies zoals het hoort ☺.

Lees hier het verhaal over het Maggie’s Center in Groningen

Hieronder het welkomstwoord dat Frans gaf namens ons vieren.

“Wat fantastisch dat jullie er allemaal zijn! Ik zeg ‘fantastisch’ en ‘allemaal’ maar dat voelt ook heel dubbel. Want we zijn hier voor Kester maar Kester is er niet bij. En daar klopt natuurlijk helemaal niks van.
Maar, heel fijn dat jullie er allemaal wel zijn!

Morgen is Kester zijn 20e geboortedag. Het was Esmée’s idee – ere-wie-ere toekomt – om dit te markeren met deze pannenkoek-dag.
En jullie hiervoor allemaal uit te nodigen.
Voor ons zijn jullie zijn allemaal verbonden met Kester, soms heel direct, soms wat meer indirect. Maar allemaal even waardevol.

Deze middag is voor ons ook een manier om jullie te bedanken voor dat je al jaren met ons meeleeft, luisterst, naast ons staat en ons steunt.

Morgen had Kester 20 jaar moeten worden. Ik kijk even naar zijn klasgenoten van vroeger (heel leuk en bijzonder om jullie hier te zien!!). Hij had dat vast op een andere manier dan met pannenkoeken willen vieren, denken jullie ook niet? Een bierproef-feest of pizza-party of zoiets? En vooral niet teveel oude lui erbij natuurlijk.

Dat geeft meteen aan in welke dubbele situatie wij al 7 jaar leven. Kester is er in onze gedachte altijd bij. Hij wordt zowel ouder en blijft tegelijk ook gewoon die bijna 13-jarige jongen. Die dus dol was op pannenkoeken. De fotolijstjes die her en der op tafel staan laten dat mooi zien.

Daarom dus het Pannekoekschip! Dat grijpt ook terug op Kester zijn eerste verjaardag. Die dag gingen we met hem naar het Pannekoekschip (voor de Groningers: nog het oude aan het Schuitendiep) en zat Kester als baby triomfantelijk te proeven van een pannenkoek. [Helaas hebben we daarvan geen foto kunnen vinden.]

Deze middag is ook een experiment. Want hoe je een dag als deze invult weten wij ook niet. Dus laten we dat samen uitproberen en uitvinden.
Geniet van de pannenkoeken, met Kester in gedachte.
Eet smakelijk!”