Esmée schrijft: “Vandaag is het, voor het eerst, de landelijke dag van de medisch pedagogisch zorgverlener (MPZ’er). Een beroep dat ik al eventjes met trots mag uitvoeren. Tegelijkertijd heeft het ook een verdrietige kant, want de keuze voor dit beroep komt voort uit een verdrietige gebeurtenis. Namelijk het overlijden van mijn broertje Kester. Drie jaar lang is hij in het UMCG en andere ziekenhuizen behandeld voor kanker. Helaas is hij in juli 2018 hieraan overleden. In zijn periode van ziek zijn wilde ik er altijd voor hem zijn, en ging ik vaak mee naar het ziekenhuis. Ik heb mogen zien hoe de MPZ’ers hem daar hebben begeleid en geholpen. In het jaar na zijn overlijden wist ik het zeker: ik wil ook kinderen die ziek zijn begeleiden. Zo ben ik de studie pedagogiek aan de NHL Stenden dan ook gestart met maar één doel: medisch pedagogisch zorgverlener worden. In het vierde jaar van de studie heb ik voor het eerst mogen ervaren hoe het werk is, door in het Brandwondencentrum van het Martini Ziekenhuis stage te lopen. Een heel mooie ervaring waar ik veel heb geleerd, en wat mij alleen maar heeft bevestigd om hierin door te gaan. En die kans kreeg ik in het Scheper Ziekenhuis van Treant in Emmen, waar ik nu sinds september werk. Ook kon ik in november weer terugkomen in het Martini, waardoor ik nu in twee ziekenhuizen als MPZ’er kan werken! Het is fijn dat ik mijn verdriet kan omzetten in een kracht, en iets heb gevonden waarmee ik in verbinding blijf met mijn broertje 💚 “