Onze straat hangt vol vlaggen. En rugzakjes. Drie voormalige klasgenoten van Kester wonen tegenwoordig in onze straat en zijn alle drie geslaagd. Heel mooi voor hen natuurlijk.

Tegelijk maakt het ons gemis zo zichtbaar, voor ons althans. Wat hadden wij graag de vlag voor Kester uitgehangen, uiteraard met zijn rugzak erbij. Hieronder te zien voorop zijn fiets die hij parkeert op het schoolplein.

Zowel rugzak als fiets gebruiken we nog vaak, maar dat terzijde. De twee vlaggen op de eerste foto doen denken aan onze eigen ‘double whammy’. Op 13 juni 2018 kregen zowel Vivienne als Esmée te horen dat ze waren geslaagd.

Een dag met enorme tegenstrijdige emoties. Twee dochters geslaagd (ze hadden het een beetje spannend gehouden). In Zeeland een (schoon)moeder/oma die op sterven ligt, maar gelukkig nog wel dit mooie nieuws kon vernemen. En vooraleerst een zoontje/broertje op de bank waarvan we sinds 31 mei dat jaar met zekerheid wisten dat hij nooit meer zou genezen van kanker. En op dat moment nog geheel onduidelijk hoelang hij nog bij ons zou zijn …