Een artikel waarin je de woorden vindt voor iets wat je zelf zo voelt, of vindt, of herkent. Het overkwam Martine bij het artikel van Lisanne van Sadelhoff in de NRC. 

Waarom wordt zo vaak gezegd dat we kunnen groeien of sterker worden door ellende die we meemaken? Van Sadelhoff gaat hier dieper op in en komt met inzichten van onder andere Babet te Winkel (oprichter en eigenaar van Verlieskunst). Lees hier de tekst uit het NRC-artikel. Te Winkel:

“We denken veel te snel: hoe kunnen we dit oplossen? We zijn te doelgericht. Het leven is er om geleefd te worden, niet om opgelost te worden. Er komt geen dag waarop je kan zeggen: nu heb ik mijn verdriet gefikst. We moeten onszelf de vraag stellen: hoe leer ik hiermee omgaan?”

Precies: ons verdriet wegwerken, wegnemen, afhandelen of oplossen? Nee, het is er en we werken hard om hiermee te leren omgaan. We dragen ons verdriet altijd met ons mee; soms zichtbaar, soms onzichtbaar voor de buitenwereld. En Jennifer Wolkin (psycholoog/neuroloog) voegt hieraan toe:

“Trauma heeft je niet sterker gemaakt. Het heeft je getraumatiseerd, je hart gebroken, je zenuwstelsel aangetast, je PTSS gegeven, slapeloze nachten, vertrouwensproblemen, het heeft je bijna doodgemaakt en je wil om te leven gestolen.”

Zo, dat is duidelijke taal. Er is niks positiefs aan een verliestrauma. Dat kunnen we beamen. Het overlijden van Kester brengt ons niets positiefs, het is verdrietig en dat blijft het. We kunnen ons verdriet niet ‘fiksen’ maar alleen maar leren om het te dragen. 

Wolkin meent dat wanneer anderen een beroep doen op de positiviteit van rouwenden dat is om het eigen ongemak te verlichten. Mensen zouden de ellende van anderen niet willen horen omdat het kan zijn dat zij daardoor zelf hun eigen ongemak (nog meer) gaan voelen. 

Het is zeker herkenbaar dat mensen ontwijkend gedrag vertonen bij mensen die rouwen, problemen hebben, verdrietig zijn. Het helpt wel als we daar de verklaring van psycholoog Wolkin naast zetten: eigen ongemak wordt getriggerd door het ongemak van anderen. Is dit zoiets als: ‘kop in het zand steken’? 

Woorden die herkenning en erkenning bieden kunnen helpen verzachten, verlichten, kalmeren en steunen. Het is dit artikel uit het NRC dat helpt bij het leren omgaan met ons verliestrauma. 

Laat het iedereen helpen om ongemak bespreekbaar te maken en te houden!