We zijn in Kroatië, Kesters favoriete vakantieland. Ook om daar op 15 juli, zijn sterfdag, te zijn. Het is een bijzondere ervaring. Enerzijds verdrietig dat we hier nu zonder Kester zijn, anderzijds roept het ook fijne herinneringen op die zorgen voor een verbinding met Kester, omdat hij het hier zo leuk vond.

Gisteren, 15 juli, zijn we terug gegaan naar Premantura, de plek waar we in 2014 waren. Heel gek om er na 7 jaar weer rond te lopen (onze kampeerplek van toen was, als een van de weinige plekjes, nog vrij).

Tijdens die vakantie ging Kester regelmatig een pannenkoek scoren bij een klein pannenkoekenhuisje op de camping (echt klein, ongeveer zo groot als een telefooncel). De pannenkoeken waren er nog steeds, evenals de man die toen de pannenkoeken bakte. Hij maakte altijd grapjes met Kester en het was gek om hem weer te zien. Zijn huisje was inmiddels flink gegroeid, en er waren meerdere pannenkoekenbakkers. We bestelden uiteraard vijf pannenkoeken. We vonden een mooi plekje om ze op te eten aan de zee. Het uitzicht daarbij klopte helemaal: we keken uit op de eilanden Cres en Losinj, waar we in de zomer van 2017 verbleven.

Het drong weer eens extra tot ons door wat een heftige 7 jaar sindsdien waren verstreken.

In de buurt van het huis waar we nu verblijven is een uitzichtpunt, op de berg Vojak. Vanaf dat punt zijn Premantura, Cres, Losinj en Krk te zien. Alle herinneringen aan Kester in Kroatië gebundeld in één uitzicht…….

Hieronder een aantal van die herinneringen. Beginnend uit 2014:

En uit 2017: