Herinneringen op herhaling

Tijdens onze vakantie, waarover we in het vorige bericht schreven, was Kester er in onze gedachten steeds bij. De onderstaande foto’s maakten we om dat vast te leggen.          Op bovenstaande foto’s ligt Mali Losinj, het eiland waar

Uitzicht op herinneringen

We zijn in Kroatië, Kesters favoriete vakantieland. Ook om daar op 15 juli, zijn sterfdag, te zijn. Het is een bijzondere ervaring. Enerzijds verdrietig dat we hier nu zonder Kester zijn, anderzijds roept het ook fijne herinneringen op die zorgen

Nieuwe herinneringen

We schreven het al, nu bijna drie jaar geleden, op Kester zijn rouwkaart ’De herinnering vormt het mooiste toevluchtsoord’. Een pijnlijk toevluchtsoord ook, blijkt steeds weer. Elke mooie herinnering laat ook de zwaarte van het gemis voelen. Naast natuurlijk het

Let the science begin!

Afgelopen week vond de start bijeenkomst van mijn Europese onderzoeksprogramma OptiVisT plaats. On-line uiteraard, vanwege corona. Als coordinator gaf ik de aftrap in  mijn welkomstwoord. Daarin memoreerde ik aan dat dit programma voor mij gelinked is met Kester. For me

De laatste speech

Vandaag is Esmée 21 jaar geworden. En bij 21 jaar worden hoort een speech van mij. In de speech wordt Kester uiteraard ook genoemd: Wat was jij blij toen Kester werd geboren, en je eindelijk dat gedroomde broertje had. Dat je

De zoon

Martine schreef een blog bijdrage voor de stichting Nooit Voorbij. Die past uiteraard ook perfect op deze site. Zondagmiddag. Ik ga achter mijn bureau zitten om te schrijven aan het boek voor de stichting. Ondertussen brengen buiten twee mannen een aanhangwagen

Haar voor haar

Door de zware chemokuren die Kester kreeg in het begin van zijn behandelingen verloor hij al snel zijn haar. Hij vond dat echt heel erg. Gelukkig had hij een hele collectie mutsjes en petjes waarmee hij zijn kale bolletje kon