Mini-wereldlichtjesdag

Vanwege corona was er ook dit jaar geen ‘live’ Wereldlichtjesdag in Groningen. Tijdens eerdere edities, zoals in 2018, konden we een bootje met daarop Kester’s naam laten varen in de vijver van het Noorderplantsoen. Maar, niet getreurd (niet daarom althans). We

Verliefd op het boek van Kester

Twee meisjes van rond de vijf jaar oud zitten op een bankje in het Atrium van het AFAS Theater en bladeren door een boek. Ze kijken vooral naar de foto’s. “Oh, dit is Kester, was hij nou 12 of 13?”

Gelijk krijgen

Een zeer aardige herinnering aan Kester deden we op tijdens één van de introductiedagen voor de middelbare school die we met hem bezochten. Bij een proefles filosofie werd kort en bondig samengevat wat je daar zou gaan leren: “gelijk krijgen”.

Overlevende beertjes

Een berichtje in de mailbox van Martine … Wat voel en denk je dan? Blijdschap, omdat veel kinderen beter worden en al die gezinnen het grote, immense verdriet bespaard blijft. Verdrietig, omdat er kinderen zijn die bij de 19 procent

Nieuwe herinneringen

We schreven het al, nu bijna drie jaar geleden, op Kester zijn rouwkaart ’De herinnering vormt het mooiste toevluchtsoord’. Een pijnlijk toevluchtsoord ook, blijkt steeds weer. Elke mooie herinnering laat ook de zwaarte van het gemis voelen. Naast natuurlijk het

Let the science begin!

Afgelopen week vond de start bijeenkomst van mijn Europese onderzoeksprogramma OptiVisT plaats. On-line uiteraard, vanwege corona. Als coordinator gaf ik de aftrap in  mijn welkomstwoord. Daarin memoreerde ik aan dat dit programma voor mij gelinked is met Kester. For me

De laatste speech

Vandaag is Esmée 21 jaar geworden. En bij 21 jaar worden hoort een speech van mij. In de speech wordt Kester uiteraard ook genoemd: Wat was jij blij toen Kester werd geboren, en je eindelijk dat gedroomde broertje had. Dat je